افغان میرمنو ته د دوی زړورتیا ته وقف شوی. د تراژیدي د پوهیدو ترټولو ژوره لاره د قربانیانو د سترګو له لارې ده. د نن ورځې قربانيانې افغانې ښځې دي چې پر ځای يې بايد د هيلو اصلي څېرې وي. هغه پاڼې چې افغان میرمنو ته به وقف شي، زما په راتلونکې څیړنه کې به په دې بلاګ کې خپره شي، د چا غږ، ژوند اخیستل شوی.   د چیغې وهلو حق زه نه غواړم خپله خوله خلاصه کړم زه باید د څه په اړه خبرې وکړم؟ که زه دا خوښوم یا نه، زه یو جلا شوی یم که زه په ستوني کې زهر واچوم نو د شاتو په اړه څنګه خبرې کولی شم؟ څه وژاړم، څه وخنځم څه مړ شي، څه ژوند وکړي؟ زه، د زندان په یوه کونج کې غم او افسوس زه، زما په خوله کې د ټولې مینې سره بې ځایه زیږیدلی. زه پوهیږم، زما زړه، د خوښۍ پسرلی او وختونه شتون لري د ماتو وزرونو سره زه نشم کولی پرواز وکړم ډېر وخت غلی وم، خو سندرې مې هېرې نه کړې حتی که زړه یوازې د ماتم خبرې کولی شي هیله ده یوه ورځ پنجره مات کړم له ذلت څخه پاک او په سندرو سره شراب څښل زه هغه نازک چنار نه یم چې په هوا کې لړزیږي زه د یوې افغانې لور یم، د چیغې کولو حق لرم. نادیه هروی